ခ်စ္သူ...
ငါ့ကို ဘယ္လိုပဲ ထားသြားထားသြား
နင္ ေနမွေကာင္းရဲ႕လား
နံနက္ခင္းတိုင္း အေျဖမရွိတ့ဲ ေမးခြန္း ငါ ထုတ္မိတယ္။
ငါ့ရင္အုံမွာ နင္ စိုက္ခ့ဲတ့ဲ ျမွားတစ္ေခ်ာင္း
ေသြးစက္လက္နဲ႕
တန္းလန္းက်န္ေနခ့ဲတာ ခုထိပဲ။
နင္ပင္ပန္းရင္
လာ၀င္ခိုႏိုင္တ့ဲ သာလာယံ ဇရပ္လို
ေဟာဒီ ႏွလုံးသားက ဆန္႕ တငန္႕ငန္႕နဲ႕။
မ်က္ရည္ပူေတြနဲ႕ ...
တစ္ခါေသဖူးလည္း ပ်ဥ္ဖိုး နားမလည္ႏိုင္ေသးတ့ဲ ေကာင္
ဘယ္ေတာ့မွ မက်က္ႏိုင္တ့ဲ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ငါ ...
နင္ ျပန္အလာကို င့ံလင့္ ေနတုန္း...
ႀကယ္ေႀကြခ်ိန္
No comments:
Post a Comment