ဦးေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ႀကည့္ရတာ အရင္ကလို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရွိပါဘူး။ သူဟာ အင္မတန္ ေပ်ာ္တတ္တ့ဲ လူပါ။ အရင္ကလည္း စကၤာပူ လာလည္ေနက်။ လာရင္လည္း တစ္ေနကုန္ လႊတ္ ေလွ်ာက္လည္ေနေတာ့တာ။ ခုလည္း သူ႕ေရာဂါ အေႀကာင္း သိရေတာ့ သူ႕ခမ်ာ မရႊင္မလန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေန႕ကမွ ကင္ဆာေဆး တစ္လုံး သြင္းထားေလရဲ႕။ ေဆးအရွိန္ေႀကာင့္ လူက အေတာ္ကို ခံရပါတယ္။ ဆံပင္ေတြ ဘာေတြ မကၽြတ္ေသးေပမယ့္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ယိုင္ေနပါတယ္။ အသက္လည္း အ့ဲေလာက္ မႀကီးေသးပါဘူး။ ၅၈ ႏွစ္ေလာက္သာ ရွိပါေသးတယ္။ သမီးအငယ္ဆုံးေလးဆိုရင္ ခုမွ အထက္တန္း တက္မွာပါ။ CNY eve အေဒၚအိမ္ ေရာက္သြားတ့ဲ ကၽြန္မ အ့ဲဦးေလး မိသားစုနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ရျပီး အေတာ္ကို စိတ္ထဲ မေကာင္းပါဘူး။ ဦးေလးရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက စကားေတြ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ က်ေနတယ္။ ေသျခင္း ရွင္ျခင္းကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိေတာ့တ့ဲ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကာယကံရွင္ထက္ သူ႕ရဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ပိုျပီး ထိခုိက္ႀကရတယ္ ဆိုတာ သိလုိက္ရပါတယ္။
ကင္ဆာက ေနာက္ဆုံး အဆင့္ ၄ ေရာက္ေနပါျပီ။ ကနဦး အဆင့္ကသာ ႀကိဳသိခ့ဲမယ္ ဆိုရင္ အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ေအာင္ ကုသလို႕ ရႏိုင္ေျခ ရွိပါတယ္၊ အေစာပိုင္း ေဆးစစ္တုန္းက ကင္ဆာ အေျဖမေပၚခ့ဲတာ ကိုယ္တြင္း ဇီ၀ေျပာင္းလဲမႈ ေတြေႀကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ အစ္ကို ဆရာ၀န္ တစ္ဦးက ေျပာျပပါတယ္။ ခုလက္ရွိ အေျခအေနကေတာ့ ေနာက္ဆုံး ရလဒ္ကို ႀကိဳသိေနရက္နဲ႕ ေရွ႕ဆက္ႀကရမယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးပါပဲ။ လူနာ ကိုယ္တိုင္ေရာ သူ႕မိသားစုပါ အားေလ်ာ့ ကုန္ႀကပါျပီ။ ရန္ကုန္မွာ က်န္ေနခ့ဲတဲ့ သမီးငယ္ သားငယ္ေတြ ဒီသတင္းကို မသိႀကေသးပါဘူး။ ဦးေလးနဲ႕ အေဒၚက ေနာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာျပေတာ့မယ္လို႕ ေတြးထားပါတယ္တ့ဲ။
ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ မဂၤလာယူေနႀကတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ဒီလို နမိတ္မရွိ နမာမရွိ အေႀကာင္းေတြ ဘာလို႕ေရးေနတာလဲလို႕ ေမးခ်င္သူမ်ားအတြက္ ဆရာေတာ္တစ္ဦး ျမြက္ႀကားခ့ဲတ့ဲ စကားေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ (ဘယ္ဆရာေတာ္လဲေတာ့ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ပါ။ အရွင္ ဆႏၵာဓိက လို႕ ထင္တာပဲ။ စကားလုံး အတိအက် မမွတ္မိေတာ့လို႕ အဓိပၸာယ္တူရံု ေျပာျပပါရေစ။) "လူေတြဟာ ေသျခင္းတရားကို အင္မတန္ ေႀကာက္စရာ ေကာင္းတ့ဲ အ,မဂၤလာ အရာႀကီး တစ္ခုလို႕ သတ္မွတ္ထားႀကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေသျခင္းတရားကို ရႈျမင္ျခင္းဆိုတာ အလြန္ မဂၤလာရွိတ့ဲ လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္း ခုေနမ်ား၊ မနက္ျဖန္မ်ား ငါေသသြားခ့ဲရင္ ဆိုတ့ဲ အေတြးမ်ိဳး ေတြးရမွာ အင္မတန္ ေႀကာက္တတ္ႀကတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတ့ဲ ယူဆခ်က္ပဲ။ ေသဆုံးျခင္းကို မ်က္ေမွာက္မျပဳတ့ဲေန႕ဟာ မဂၤလာမရွိတ့ဲေန႕ပဲ" တ့ဲ။ ဆရာေတာ္က အေႀကာင္းျပခ်က္ ခိုင္ခိုင္လုံလုံနဲ႕ ဒီအဆိုကို တင္ျပသြားတာပါ။ ကၽြန္မအေနနဲ႕ ေသျခင္းတရားနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဘာ opinion မွေတာ့ မရွိပါဘူး။ အဘိုးေတြ အဘြားေတြလို အယူသီးတာ၊ extreme ျဖစ္တာမ်ိဳး မရွိဘူးလို႕ ေျပာတာပါ။ ကဲ.. ဒါေတြထားပါေလ။
မဆီမဆိုင္ အေဖနဲ႕ အေမကို သြားသတိရမိျပန္ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးတိုး ဘာမွ မရွိႀကေပမယ့္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ က်န္းမာတယ္လို႕ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူး။ အေဖက ေဆးလိပ္အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ သူ ၁၀ တန္း အရြယ္ေလာက္ထဲက ေသာက္ခ့ဲတာ ခု ကၽြန္မ ပထမႏွစ္ တက္မွပဲ ေဆးလိပ္ျပတ္ေတာ့တယ္။ အရင္ကဆို ကြမ္းပါ စားတာ။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က အေဖ့ကို ေမးဖူးတယ္။ "ကြမ္းနဲ႕ သမီး ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္လဲ" ဆိုျပီး ေမးေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ကြမ္း ျပတ္သြားေတာ့တာပဲ။ ေဟာ.. ေဆးလိပ္က်ေတာ့ အ့ဲလို ေမးလို႕ မရေတာ့ဘူး။ "ေဆးလိပ္နဲ႕ သမီး ဘယ္သူ႕ ပိုခ်စ္လဲ" ဆိုေတာ့ ေဆးလိပ္တ့ဲ၊ ေကာင္းေရာ။ ကၽြန္မက ေဆးလိပ္ေသာက္တ့ဲ လူဆို အရမ္းမုန္းတာ၊ အေဖလည္း သိတယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ပဲ၊ ေဆးလိပ္ မေကာင္းေႀကာင္း သိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မျပတ္ႏိုင္ခ့ဲဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ေဆးလိပ္အရမ္းႀကိဳက္တ့ဲ ဦးေလးတစ္ေယာက္ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႕ ဆုံးပါးသြားေတာ့မွ အေဖလည္း အေတာ္တရားက်သြားတယ္နဲ႕ တူပါတယ္၊ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားေတာ့တယ္။ ကၽြန္မက အေဖ့ကို ပီကယ္ေတြ ဘူးလိုက္ ၀ယ္ေပးထားတယ္။ အေဖ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာရင္ ပီကယ္ ၀ါးေနလို႕ မွာထားတယ္။ အခုေတာ့ အေဖက ကၽြန္မတို႕ စကားနားေထာင္ေနျပီတ့ဲ :D ။
အေမ့မွာေတာ့ အစာအိမ္ ေရာဂါရွိတယ္။ ကၽြန္မက အေမနဲ႕ အကုန္ တူပါတယ္ (အစာအိမ္ အားနည္းတာက အစ၊ အသားအရည္ ဆံပင္က အဆုံး။ ရုပ္ရည္ တစ္ခုကလြဲလို႕ေပါ့၊ အေမက ေခ်ာတယ္၊ ယဥ္တယ္ေလ)။ မေန႕က ကၽြန္မ အိမ္နားက နာမည္ႀကီး ကြမ္ရင္ ဘုရားေက်ာင္းကို ေရာက္ပါတယ္။ တရုတ္ႏွစ္ဖြားအလိုက္ ဒီႏွစ္အတြက္ ေဆာင္ရင္ ေရွာင္ရန္ အရာေလးေတြကို ေဟာကိန္းထုတ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ က်န္းမာေရး ေဟာစာက အစာအိမ္ အထူးဂရုျပဳရမည္တ့ဲ။ မွန္ပါ့.. မနက္မိုးလင္းထဲက အစာအိမ္ေအာင့္ေနလို႕။ စာဖတ္သူမ်ား သိခ်င္ရင္ တရုတ္ေမြးႏွစ္ကို ေျပာျပထားပါ။ ကၽြန္မ သြားရွာဖတ္ျပီး ပို႕ေပးပါ့မယ္။
ဒီႏွစ္ကူးကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အန္ေပါင္း （红包） မရတ့ဲ သာမန္ ႏွစ္သစ္ကူးပါပဲ။ သာမန္မဟုတ္တာကေတာ့ ပုံမွန္ ကၽြန္မ မေတြးဖူးတ့ဲ အေတြးေတြ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ေတြးမိလို႕ပါ။ ဒါေတြေတာ့ စာဖတ္သူမ်ားကို ေျပာမျပေတာ့ဘူးေနာ္။ မိတ္ေဆြမ်ား အားလုံးကို ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ကူးလုိ႕ ႏႈတ္ဆက္ပါရေစ။
欢迎大地回春。。
新年快乐，恭喜发财，红包拿来 :D
ႀကယ္ေႀကြခ်ိန္
No comments:
Post a Comment