Monday, October 3, 2011

အရင္လိုပဲ

ဟိုတစ္ေန႕ကေပါ့.. ကားဂိတ္နားက ထိုင္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သူ႕ကို ျပန္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လမ္းခြဲျပီးတ့ဲေန႕ကစ မ်က္ႏွာေလးေတာင္ တစ္ခ်က္ မျမင္လိုက္ရဘဲ သူေပ်ာက္ကြယ္သြားခ့ဲတာ ခုဆို ၄ႏွစ္ေတာင္ စြန္းလာခ့ဲပါေရာလား။

ေရျခားေျမျခားမွာ အေနႀကာလို႕နဲ႕ တူပါတယ္။ ဟိုတုန္းကထက္ အသားျဖဴလာတယ္။ အရင္ကလို စကားေျပာရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္တုန္းပဲ။ ဘယ္ဘက္ပါးမွာ ပါးခ်ိဳင့္ နက္နက္ တစ္ခုနဲ႕ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ အနည္းငယ္ သြယ္သြားသေယာင္ ထင္မိပါတယ္။ ဟိုမွာ ပင္ပန္းလို႕ေနမွာေပါ့ေလ။ သူအလုပ္အကိုင္ေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕ လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၃ႏွစ္ေလာက္ တုန္းက သူ႕မိတ္ေဆြေတြကို တီးေခါက္ခ့ဲဖူးေပမယ့္ အခုေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ သိလိုစိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ေရွ႕လထဲ သူလက္ထပ္ေတာ့မယ္တ့ဲ ခ်ယ္ရီက ေျပာျပတယ္။ မိဘခ်င္း သေဘာတူ အထက္တန္းလႊာ အမ်ိဳးေကာင္းသမီး တစ္ေယာက္နဲ႕ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ခင္းေတာ့မယ္တ့ဲ။ ေႀသာ္.. ကၽြန္မ စိတ္ထဲက ေလးေလးနက္နက္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ သူေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႕။

ဒါပါပဲ။ ဟိုးတုန္းက ဘာပဲျဖစ္ခ့ဲ ျဖစ္ခ့ဲ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာသူ၊ ကၽြန္မဟာကၽြန္မပါပဲ။ အရာရာဟာ ျပီးဆုံးသြားခ့ဲျပီဆိုတာ ဒါရိုက္တာက "CUT" မေအာ္လည္း သိေနျပီးသားပဲ။ သူဟာ အရင္အတိုင္း အျပံဳးမပ်က္သလို ကၽြန္မကလည္း မနက္တိုင္း "Good Morning" ႏႈတ္ဆက္ေနႏိုင္တုန္းပါပဲ။ အသက္မပါေတာ့တာ တစ္ခုက လြဲရင္ေပါ့။

ႀကယ္ေႀကြခ်ိန္

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...