လူ႕ဘုံေလာက ... တေစ့တေစာင္း

မေန႕က ေက်ာင္းပိတ္ရက္... သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံလို႕ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျဖစ္ပါတယ္... ေနာက္ျပီး ... mall တစ္ခုက foodcourt မွာ ေန႕လယ္စာစားျဖစ္ႀကတယ္... အားလုံးသိႀကတ့ဲအတိုင္း ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ဆို လူအရမ္းက်တာေပါ့... စားပြဲေတြအားလုံး ေနရာဦးသူကဦး နဲ႕ လူျပည့္ေနတယ္... အ့ဲဒီမွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ႀကံဳခ့ဲရတယ္... ခ်ည္နဲ႕နဲ႕ ဖြားဖြားႀကီး တစ္ေယာက္ ဧည့္သည္ေတြစားသြားတ့ဲ ပန္းကန္ေတြ လိုက္သိမ္း၊ စားပြဲေတြလိုက္သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေနတာကို ... စားပြဲေနရာရဖို႕ ေစာင့္တန္းစီေနတ့ဲ လူငယ္စံုတြဲတစ္တြဲက အခုလို ခပ္တိုးတိုးေျပာပါတယ္ ... ေကာင္ေလးက ... သူ႕ေကာင္မေလး ဗိုက္ဆာေနရတ့ဲအထဲ ဒီလို ေႏွးတုံ႕ေႏွးတုံ႕လုပ္ေနတ့ဲ အဖြားအေပၚ မႀကားတႀကား ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနတယ္... အဖြားကေတာ့ ႀကားမႀကား မသိေပမယ့္ မလွမ္းမကမ္းမွာထိုင္ေနတ့ဲ က်ေနာ္က ေကာင္းေကာင္းႀကီး ႀကားပါတယ္...

ဘုရားေရ... ေခတ္ႀကီးက ဘာေတြျဖစ္ေနျပီလဲ... က်ေနာ့မွာ ကိုယ့္နားကိုယ္မယုံႏိုင္လို႕ ဟိုစုံတြဲကို လွမ္းေမာ္ႀကည့္မိတယ္... လူရည္မြန္ေလးေတြလို႕ ထင္ရပါတယ္... မ်က္ႏွာထားေတြကေတာ့ အနည္းငယ္ ခက္ထန္ေနတာေပါ့... သူတို႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အဖြားရဲ႕ တုန္တုန္ရီရီ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အားမရတ့ဲ အႀကည့္ေတြ လႊမ္းေနတယ္... က်ေနာ္ အေတာ္၀မ္းနည္းမိတယ္... တကယ္ေတာ့ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ဆိုတာ ဒီႏိုင္ငံမွာ သိပ္ကိုမထူးဆန္းတာမ်ိဳးပဲ... ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ရုတ္တရက္ လူမဆန္သလိုႀကီး ခံစားလိုက္ရတယ္... တကယ္ဆိုရင္ လူငယ္ေတြကပါ ၀င္ကူသင့္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား... မကူႏုိင္ပါဘူးဆိုရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးေတာ့ အဖြားအေပၚ နားလည္စာနာေပးသင့္တယ္ ေလ... ဒီလိုေျပာတာကေတာ့ အရမ္းကိုတစ္ဖက္စြန္းေရာက္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္...

က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ မရွိ ဘူးလို႕ထင္တယ္... မရွိပါေစနဲ႕လိုလည္း ဆုေတာင္းမိတယ္... က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာ အားလုံးသိတ့ဲအတိုင္း အင္မတန္ရိုင္းပင္းကူညီတတ္တယ္... ဂရုဏာအျပည့္နဲ႕ လူႀကီးသူမကို စာနာေထာက္ထားတတ္တယ္ေလ... အခုလိုမ်ိဳး အေတြ႕အႀကံဳကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အတြက္ အင္မတန္ လက္ခံရခက္တာမ်ိဳးပဲ... မဟုတ္ဘူးလား...

တစ္ခါတေလ က်ေနာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေမးမိတယ္... က်ေနာ္တို႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ယိမ္းယိုင္ေနျပီလား... အ့ဲလို ျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႕ကပဲ လုပ္ေနတာလား... က်ေနာ္တို႕လူေတြမွာ moral မရွိေတာ့လို႕လား... ဆိုတာ မသိေတာ့ပါဘူး... ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖဟာ က်ေနာ္တို႕အားလုံးေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္...

ဘာပဲျဖစ္ေနေန... လူဆိုတာ အားလုံးအတူတူပါပဲ... ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို ခံစားတတ္တ့ဲ ႏွလုံးသားတစ္ခုစီ ရွိပါတယ္... ကိုယ္က အႀကင္နာ ဂရုဏာေပးတယ္ဆိုရင္ တစ္ဖက္သားမွာ ေႏြးေထြးမႈ ကိုခံစားရပါတယ္... ကိုယ္က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျပီး တစ္ဖက္သားရဲ႕ ခံစားမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈမိတယ္ဆိုရင္ သူ႕မွာ ၀မ္းနည္းမႈဆိုတ့ဲ စိတ္အမာရြတ္ ထာ၀ရထင္က်န္ေနႏိုင္ပါတယ္... ကိုယ္ခ်င္းစာႀကည့္ေပါ့... တျခားလူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို အ့ဲလို လာေျပာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ဘယ္လိုခံစားရမလဲ... သူငယ္ခ်င္းတို႕ ေတြးႀကည့္ပါေနာ္...

က်ေနာ္ ဒီမွာ share ခ်င္တာက ... က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးသူပါ... အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ဖို႕ လိုပါေသးတယ္ ... အလုံးစုံျပီး ျပည့္စုံတ့ဲလူရယ္လို႕မရွိပါဘူး... ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းကသာ နည္းနည္းခ်င္းစီ ျပဳျပင္သြားမယ္ဆိုရင္ ဒီလို ေႀကကြဲစရာအျဖစ္မ်ိဳး မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့... ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ လူ႕ဘုံက ေနခ်င္စဖြယ္ ျပီးျပည့္စုံသြားမွာ အမွန္ပါ...

က်ေနာ့ရဲ႕ ေပရွည္လွတ့ဲ ဒီ post ကိုအခ်ိန္ယူ ဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇူးပါ ... သူငယ္ခ်င္းတို႕ ရဲ႕ အျမင္ေတြကိုလည္း share ႏိုင္ပါတယ္လို႕... :)

လူသားအားလုံး သာယာခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ႀကပါေစ...

ႀကယ္ေႀကြခ်ိန္