အပူမ်ား ျငိမ္းအ့ံဟု အံခဲေသာ္လည္း
ကမ္းဘယ္မွာလဲ မသိရ။
သက္စြန္႕ဆံဖ်ား၊ စြန္႕ရစားရ
တစ္ခါတစ္ရံမ်ား၊ ေခၽြးသိပ္ေဆးက်
ဘယ္ဆီေနမွန္း မသိရ။
မရဏဘုံလယ္၊ နိဗၺာန္ကမ္းခပ္
ေမာရပန္းရ၊ ဒီဘ၀
ခ်ိန္ခါနိဂံုး ႀကိဳမသိရ။
ႀကယ္ေႀကြခ်ိန္
Saturday, August 6, 2011
ပုထုဇဥ္
လူးလြန္႕ လႈပ္ရွား၊ လူသားသိန္းသန္း
အပူမ်ား ျငိမ္းအ့ံဟု အံခဲေသာ္လည္း
ကမ္းဘယ္မွာလဲ မသိရ။
သက္စြန္႕ဆံဖ်ား၊ စြန္႕ရစားရ
တစ္ခါတစ္ရံမ်ား၊ ေခၽြးသိပ္ေဆးက်
ဘယ္ဆီေနမွန္း မသိရ။
မရဏဘုံလယ္၊ နိဗၺာန္ကမ္းခပ္
ေမာရပန္းရ၊ ဒီဘ၀
ခ်ိန္ခါနိဂံုး ႀကိဳမသိရ။
အပူမ်ား ျငိမ္းအ့ံဟု အံခဲေသာ္လည္း
ကမ္းဘယ္မွာလဲ မသိရ။
သက္စြန္႕ဆံဖ်ား၊ စြန္႕ရစားရ
တစ္ခါတစ္ရံမ်ား၊ ေခၽြးသိပ္ေဆးက်
ဘယ္ဆီေနမွန္း မသိရ။
မရဏဘုံလယ္၊ နိဗၺာန္ကမ္းခပ္
ေမာရပန္းရ၊ ဒီဘ၀
ခ်ိန္ခါနိဂံုး ႀကိဳမသိရ။
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment