Friday, November 29, 2013

I miss you.

Raindrops lay gently upon the usual path
Wind is chilling badly as if it takes after the one where he resides
Soaked leaves are indifferent about an ordinary individual
Adorned in common social norms
This lane hasn't been changed a bit
She isn't walking alone, of course,
But with memories.

The corner of her lips moved,
"...I miss you..."

Kyel Kywai Chain

Saturday, November 9, 2013

20131109

I am writing this piece when my whole passionate relationship is at the brink of losing or breaking apart. Love can change everything to the extent of:

- Losing mood to have a meal or have a sound sleep
- Lacking motivation to move towards your life goal (even project deadlines cannot help)
- Listening to "that" song a thousand times and still cry every time the chorus comes
- Dragging yourself to work while tears all welled up
- Staring at your love on the computer screen until you feel a tingling sensation of love and passion but a majority of tingle is replaced with sadness because you know that you are not gonna see him/her for more than one year from now
- Intimidated by the fear of him/her losing feelings for you at your reunion moment one year later 
- Feeling everything screwed up 

1 more thing you know, you love him/her so much.
Kyel Kywai Chain
9 November 2013
1:49AM

Wednesday, November 6, 2013

ဒီေန႕ ကံမေကာင္းပါ

စာေမးပြဲေတြ ပေရာဂ်က္ေတြ ႏွင့္ ပိေနသည့္ ဒီကာလအတြင္း အလုပ္သြားရသည္မွာ အလြန္ က်ပ္ပိတ္သိပ္ေသာ အရာ တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ပေရာဂ်က္က မျပီး၊ စာေမးပြဲအတြက္ စာၾကည့္ခ်ိန္ မရွိ၊ အစားအေသာက္ အခ်ိန္မမွန္၊ meeting ေတြက အခ်ိန္ျပည့္၊ စာၾကည့္ခ်ိန္ မေျပာႏွင့္၊ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ပင္ မရွိ။ အခ်ိန္ပုိင္း အလုပ္မို႕ ေတာ္ေသးသည္။ အခ်ိန္ပိုင္းေက်ာင္းတက္၊ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္သူမ်ားဆို ဘယ္လိုေနမည္ မသိ။ ထိုသူမ်ား၏ ခံႏိုင္ရည္၊ လုပ္ႏိုင္စြမ္းကိုလည္း ေလးစားမိပါသည္။

အိပ္ေရးကပ်က္၊ လူကေၾကာင္ႏွင့္ ဒီေန႕ အလုပ္သြားရသည္ကိုး။ ယေန႕ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို မနက္ထဲက အျမန္ အျပီးအစီး လုပ္ထားသည္မို႕ ညေနပိုင္း ပေရာဂ်က္နည္းနည္း လုပ္မိပါသည္။ ခဏေနေတာ့ မန္ေနဂ်ာက အလုပ္တစ္ခုေပးသြားျပီး၊ ကၽြန္မလည္း ခါတိုင္းလို urgent ပေရာဂ်က္ မဟုတ္ဘူး ထင္ကာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ဆက္လုပ္ေနမိသည္။ သူကလည္း အလ်င္လိုသည္ဟု မေျပာပဲကိုး။

အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ သူ႕ကို ႏွုတ္ဆက္ေတာ့မွ သူက ျပီးျပီလားတ့ဲ၊ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေၾကာင္အမ္းသြားကာ အမွန္ အတိုင္း မျပီးေသးေၾကာင္း ေျပာလိုက္မိသည္။ အလ်င္လိုသလား ေမးေတာ့ သူက ဒီေန႕ လုပ္ေပးမယ္ ထင္ေနလုိ႕တ့ဲ။ ေကာင္းေရာ။ ကၽြန္မကလည္း အိုဗာတိုင္ ဒီေန႕မရ၊ ခဏေန meeting တစ္ခု နွင့္ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲ တစ္ခု ရွိေသးသည္။ ထို႕ေနာက္ သူမက ရပါတယ္၊ မနက္ျဖန္ လာတ့ဲလူကိုပဲ လုပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္ဟု ေျပာသည္။ 

အျပန္လမ္းက်ေတာ့ ကၽြန္မ အလြန္ အျပစ္ၾကီး တစ္ခု လုပ္မိျပီဟု ေတြးေနမိသည္။ ငါ့ႏွယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္စာကိုယ္ ခဏတစ္ျဖဳတ္လုပ္မိပါတယ္၊ ဒါမ်ိဳး တည့္တည့္ကို တိုးတာပဲ။ သူမကေတာ့ ဘာမွ အျပစ္ တစ္စုံတစ္ရာ မေျပာေပမယ့္ စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ကို မေကာင္းပါ။ ကၽြန္မသည္ ဘယ္တုန္းကမွ အလုပ္ကို ေလ်ွာ့လုပ္တတ္သူ၊ ေရသာခိုတတ္သူ မဟုတ္။ ဒီတစ္ခါေလးပဲ စိတ္ေတြရွဳပ္ျပီး လ်စ္လ်ဴရွႈမိလုိက္သလို ျဖစ္သြားသည္မွာ အေတာ့္ကို ခံျပင္းစရာ ေကာင္းပါသည္။ မနက္ထဲက စာေမးပြဲအတြက္ စာၾကိဳးစားမည္ အားခဲထားေသာ စိတ္ကေလး ေနာက္က်ိသြားေလျပီ။

ေနာက္မ်ားခါဆုိရင္ေတာ့ စာကို အိမ္မွာ၊ ေက်ာင္းမွာပဲ ထားခ့ဲေတာ့မည္။ မအိပ္ရရင္ ေနပါေစ။ အလုပ္ကိုေတာ့ စာ ဘယ္ေတာ့မွ မသယ္လာေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္မိပါသည္။ 

ေအာ္... ဒီေန႕ ကၽြန္မ ကံမေကာင္းပါလား...

ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္

Wednesday, July 10, 2013

၂၀၁၃ ရန္ကုန္ ေန႕စဥ္ဘ၀

စာမေရးသည္မွာ အေတာ့္ကို ၾကာသြားပါျပီ။ ရွိရွိသမွ် အခ်ိန္ေတြ အားလုံး ဗီြဗီြအိုင္ပီ အတြက္ ေပးထားသည္ကိုး။ (ဟဟ)

ဇြန္ ၁၁ ရက္ေန႕က စာေမးပြဲေတြ ျပီးသည္ႏွင့္ ရန္ကုန္ကို ျပန္ခ့ဲပါသည္။ ဟိုးေရွ႕ ႏွစ္လ ေလာက္က အဘိုး နာေရး အတြက္ ျပန္ခ့ဲေသာ္လည္း ယခု အိမ္ကို လြမ္းသည္။ တစ္ေယာက္ေသာ သူႏွင့္ အလြန္တရာ ေတြ႕ခ်င္စိတ္လည္း ပါတာေပါ့ေလ။ ဒါ အဓိကလို႕ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။

ကၽြန္မေန႕စဥ္ဘ၀ကေတာ့ အင္မတန္ ရိုးစင္းပါသည္။ သို႕ေသာ္ အဓိပၸာယ္ အျပည့္။ မနက္ပိုင္း ရွစ္နာရီေလာက္ ထ၊ အိမ္ကပဲ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္လုပ္၊ ေန႕လည္စာ အိမ္မွာ စားေသာက္ျပီးခ်ိန္ဆို ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ႏွင့္ ေန႕လယ္ ႏွစ္နာရီ သုံးနာရီေလာက္ဆို သူနဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ဖို႕ ျမိဳ႕ပတ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ျပီ ဟဲဟဲ။

ရန္ကုန္တြင္ ေနရသည့္ ဘ၀က အလြန္ကို ေအးခ်မ္းလြန္းပါသည္။ ပူပင္စရာ တ၀က္ေလ်ာ့ပါသည္။ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္မွ ပုံမွန္ ၀င္ေငြ အနည္းငယ္လည္း ရွိပါသည္။ အိမ္တြင္ မိသားစုႏွင့္၊ ခ်စ္စရာ ေၾကာင္ကေလးႏွင့္ ေနရသည္မွာလည္း ေအးေအးလူလူ ရွိလွပါသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ အျမဲ ေတြ႕ဆုံရသည္ကလည္း စိတ္ရႊင္စရာ အားေဆး တစ္ခြက္ပင္။ ဤမွ် ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘ၀ကို ကၽြန္းေသးေသးေလးသို႕ မျပန္ခင္ အျပည့္အ၀ ခံစားမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ားလည္း အသည္းရႊင္ေဆး ေသာက္သုံးႏိုင္ၾကရန္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသည္။

ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္

Wednesday, May 15, 2013

The very first post in 2013 | Stay Strong!


Lots of struggle, but we can dissolve the complaints
Lots of uncertainty, but we can make it certain
Lots of anxiety, but we can work it out
Lots of dreams,
Lots of affection, and
Lots of love.

Kyel Kywai Chain
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...